© ks. Ireneusz Węgrzyn
 

 

15 kwietnia 2017 r. - Wielka Sobota
Na samym początku wielkosobotniej liturgii Wigilii Paschalnej jest poświęcany ogień. Słowo "poświęcić" w języku liturgicznym ma dwa znaczenia:
 - oddać coś Bogu na Jego wyłączną własność,
 - uświęcić, uszlachetnić.
Trzymając w ręku świecę i wpatrując się w poświęcony ogień, warto pomyśleć o ogniu, który płonie w naszym sercu i ofiarować go Jezusowi, by go uświęcił i oczyścił z wszelkiego zła. By ten ogień zawsze rozświetlał i rozgrzewał, nigdy niszczył.

14 kwietnia 2017 r. - Wielki Piątek
Bez krzyża nie ma zbawienia. Najważniejszy jest oczywiście ten krzyż, który stanął na Golgocie, krzyż Jezusa. Ale zbawienie przychodzi także przez nasze codzienne, większe lub mniejsze krzyże:
  - krzyż codziennej walki ze swoimi słabościami, zmaganie się z grzechami, które ciągle powracają,
  - krzyż wiernego wykonywania obowiązków domowych, zawodowych, bez użalania się nad sobą na swój ciężki los,
  - krzyż zmagania się z chorobą własną lub kogoś bliskiego, wierna opieka i czułe serce nawet dla osoby bardzo zrzędliwej,
  - krzyż wdowieństwa, porzucenia przez współmałżonka, niemożności znalezienia męża lub żony,
  - krzyż milczenia Boga, gdy modlimy się o coś niezwykle wytrwale, a wydaje się, że Bogu to obojętne.
Warto pamiętać, że jeśli nie odrzucimy krzyża, to trzeciego dnia nastąpi zmartwychwstanie.

13 kwietnia 2017 r. - Wielki Czwartek
Kiedy ksiądz staje przy ołtarzu, by sprawować ofiarę mszy świętej, doznaje swoistego rozdwojenia. Z jednej strony uświadamia sobie, że oto stoi twarzą w twarz z Jezusem i chciałby to spotkanie przeżyć tak, jakby nikogo wokół nie było. Za chwilę jednak przychodzi myśl, że nie jest tu dla siebie, że przed ołtarzem są ludzie, którym ma służyć, za których ma się modlić bardziej niż za siebie, że w ich imieniu składa ofiarę i często nawet zamiast nich przyjmuje Komunię Świętą.
To trudne wybory, ale przykład Jezusa myjącego nogi apostołom - uczestnikom Ostatniej Wieczerzy (J 13,1-15) jednoznacznie pokazuje, którą drogą iść.