|
4 listopada 2017 r. - Sobota XXX Tygodnia Zwykłego
Przypowieść o ludziach zaproszonych na ucztę i wybierających
pierwsze lub ostatnie miejsca przy stole (Łk 14,7-11)
uczy, że w życiu warto być cichym i pokornym, a nie głośnym i pysznym.
Bo ludzie pokorni podobają się Bogu, tylko pokornych Bóg wywyższy w
swoim Królestwie i posadzi ich na pierwszym miejscu niebiańskiej uczty.
Oczywiście trzeba być pokornym nie tylko w czynach i słowach,
ale także w myślach, których nikt - prócz Boga - nie zna, w pragnieniach
i uczuciach.
3 listopada 2017 r. - Piątek XXX Tygodnia Zwykłego
W oktawie uroczystości Wszystkich Świętych warto w czytanym
Słowie Bożym próbować odkrywać, co Bóg do nas mówi na temat życia i
śmierci, przemijania, żałoby. Opis uzdrowienia człowieka chorego na
wodną puchlinę (Łk 14,1-6) ukazuje jeden
ważny detal - Jezus nie uzdrawiał na odległość, ale prawie zawsze
dotykał chorego człowieka. Bóg leczy nie tylko z choroby ciała, lecz
także leczy duszę z choroby samotności,
odrzucenia, braku nadziei. Gdy przeżywamy smutek i tęsknotę
z powodu śmieci bliskich, trzeba pozwolić się
dotknąć Jezusowi i otrzymać uleczenie.
2 listopada 2017 r. - Czwartek - Dzień Zaduszny
Czytając opis śmierci i pogrzebu Jezusa (Łk 23,44-24,6)
skupiamy się najczęściej na osobie Zbawiciela, ale warto też przyjrzeć
się bliżej postaciom otaczającym Jego krzyż i grób. Godzien uwagi jest
na przykład "człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek
Wysokiej Rady". Nie zważając na grożące mu niebezpieczeństwo, udał
się do Piłata, poprosił o ciało Jezusa, zdjął je z krzyża
i złożył w grobie, który miał zakupiony i
przygotowany dla siebie. Warto od niego nauczyć się, że w obliczu
żałoby trzeba "poprosić o ciało Jezusa" - przyjąć Komunię Świętą, wręcz
przytulić się do Jezusa, bo tylko w maksymalnym zjednoczeniu z Nim można
przejść ze śmierci do życia.
1 listopada 2017 r. - Środa - Uroczystość Wszystkich
Świętych
Kiedy św. Paweł w listach do Koryntian i Filipian chciał
przekazać pozdrowienia od chrześcijan, wśród których przebywał, użył
określenia "Pozdrawiają was wszyscy święci" (2Kor 13,12; Flp 4,22).
A kiedy Jezus mówił, kto jest błogosławiony w oczach Boga (Mt 5,1-12),
użył czasu teraźniejszego, nie przyszłego. Wynika stąd ważny wniosek -
świętość to nie tylko sprawa przyszłości, to coś, co staje się faktem
już dzisiaj. Świętymi są ludzie obok nas żyjący, jeśli kochają Boga i
służą bliźniemu. Świętość to nie jest coś tak odległego jak niebo, ona
jest w zasięgu naszych rąk, myśli i serc.
Wystarczy chcieć.
31
października 2017 r. - Wtorek XXX Tygodnia Zwykłego
W dniu moich pięćdziesiątych urodzin pozwolę sobie na wpis
bardzo osobisty. Dziękuję Bogu za dar życia, za Mamę i Tatę, za Siostrę
i całą Rodzinę, za niezliczonych Przyjaciół w Piotrkowie,
Tuszynie - Lesie, Bełchatowie i Łodzi. Dziękuję za to, że mnie -
malutkie ziarnko gorczycy (Łk 13,18-21)
zechciał posadzić w swoim ogrodzie, tak iż stałem się drzewem wielkim
(mam nadzieję, że nie tylko przez wzrost i kilogramy). Dziękuję
Bogu, że pozwala ptakom powietrznym gnieździć się na moich gałęziach i skrywać
w ich cieniu. Życie z Bogiem i ludźmi jest piękne. I mam nadzieję, że po
pięćdziesiątce będzie jeszcze piękniejsze.
30
października 2017 r. - Poniedziałek XXX Tygodnia Zwykłego
Prawdopodobnie każdy człowiek wierzący w Jezusa chciałby być
świadkiem jakiegoś cudu przez Niego dokonanego. Dlatego dziwi postawa
przełożonego synagogi, który widząc cudowne uzdrowienie chorej od wielu
lat kobiety, nie zachwycił się Jezusem, lecz - przeciwnie - przystąpił
do ataku. Zabrakło mu odwagi, by zaatakować bezpośrednio Jezusa, dlatego
swoją wrogość skupił na uzdrowionej kobiecie (Łk 13,10-17).
Warto pomyśleć o naszych reakcjach, gdy ktoś nam opowiada, jak wielkie
rzeczy w jego życiu uczynił Jezus. Czy widzimy w tym cudowne działanie
mocy Bożej? A może wolimy odrzucić myśl o Bożej
interwencji, bo osoba nią dotknięta nie wydaje się nam godna łaski?
29
października 2017 r. - XXX Niedziela Zwykła
Celem skierowanego do Jezusa pytania o największe przykazanie
(Mt 22,34-40) nie była chęć poznania
prawdy, ale próba podzielenia słuchaczy Jezusa, skłócenia ich, a w
rezultacie odłączenie ich od Niego. Jeden człowiek będzie za
najważniejsze uważał pierwsze przykazanie, drugi - trzecie, jeszcze inny
- piąte, a stąd już mały krok do kłótni i wojny. Divide et impera -
Dziel i rządź.
Jezus jednak nie przyszedł, by ludzi dzielić, ale jednoczyć, dlatego
Jego odpowiedź nie mogła być inna, jak wskazanie na przykazanie miłości
Boga i ludzi.
W naszej rzeczywistości, gdzie ludzie są strasznie skłóceni i
podzieleni, nawet w Kościele, trzeba ciągle powtarzać: "Będziesz
miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym
swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Będziesz
miłował swego bliźniego jak siebie samego."
|
|
