|
18 listopada 2017 r. - Sobota XXXII Tygodnia Zwykłego
Przypowieść o ubogiej wdowie proszącej sędziego o pomoc (Łk 18,1-8)
św. Łukasz Ewangelista skomentował następująco: "przypowieść o tym,
że zawsze powinni modlić się i nie ustawać". Co to znaczy modlić się
zawsze? Czy bez przerwy poruszać ustami, wypowiadać kolejne modlitwy?
Nie. Oczywiście bardzo ważne jest by w ciągu dnia znaleźć czas
przeznaczony na modlitwę ustną, ale to za mało. Trzeba wszystkie
czynności codzienne uczynić modlitwą: zmywanie naczyń, uczenie się,
spacer z psem, zakupy, pracę, wypoczynek. Modlić się nie tylko słowem,
ale życiem.
17 listopada 2017 r. - Piątek XXXII Tygodnia Zwykłego
Gdy Jezus zapowiadał koniec czasów (Łk 17,26-37), mówił,
byśmy nie myśleli wtedy o tym, co swoje - o majątku, zebranych
plonach, a nawet życiu. Dla Bożej sprawiedliwości liczy się tylko to, co
Boże i ludzkie, nie nasze. Tylko ten majątek ma wartość,
który oddaliśmy ubogim. Tylko te owoce mają smak, którymi podzieliliśmy
się z potrzebującymi. I tylko te godziny życia mają wartość, które
przeżyliśmy dla Boga i bliźnich.
16 listopada 2017 r. - Czwartek XXXII Tygodnia Zwykłego
Optymistycznie i budująco brzmią słowa Jezusa, że Królestwo
Boże, na które czekamy, jest pośród nas (Łk 17,20-25). W nas i
wokół nas jest przecież wiele dobra, prawdy i miłości, które tworzą Boże
Królestwo. Jest wielu bardzo dobrych ludzi, żyjących Ewangelią w teorii
i w praktyce. Oczywiście jest też niestety wiele zła i grzechu, ale to
nie może przesłonić nam celu i odebrać zapał do walki. Zły duch próbuje
nas kusić pokusą myślenia o nieosiągalności Królestwa Bożego, a w
konsekwencji - rezygnacji ze starań o zwycięstwo dobra. By się nie
poddać i nie stracić nadziei, trzeba szeroko otworzyć oczy ciała i
duszy. Kiedyś Jezus powiedział: "Kto ma uszy, niechaj słucha" (Łk
8,8). Można te słowa sparafrazować: "Kto ma oczy, niechaj patrzy.
I widzi Królestwo Boże wokół siebie i w sobie."
15 listopada 2017 r. - Środa XXXII Tygodnia Zwykłego
Prawo żydowskie wymagało, by osoby chore na trąd trzymały się z
dala od zdrowych. A jeśli jakimś cudem zostałyby uzdrowione, musiały
najpierw udać się do kapłana, by ten urzędowo zdjął zakaz zbliżania się
do ludzi. Kapłan pełnił rolę urzędnika państwowo - religijnego (Łk
17,11-19).
Jezus też jest Kapłanem. Ale do Niego nie przychodzimy jak do urzędu. On
jest jedynym Pośrednikiem między nami a Ojcem. On leczy nie prawem, lecz
miłością.
Warto, byśmy także w podobny sposób patrzyli na naszych księży w
parafiach. Oni są wysłannikami Jezusa, którzy nie tylko dyżurują w
kancelarii w godzinach pracy, ale na przykład w duchu odpowiedzialności
za parafian regularnie się modlą za potrzebujących pomocy. Warto prosić
kapłana o modlitwę. I warto modlić się za niego.
14 listopada 2017 r. - Wtorek XXXII Tygodnia Zwykłego
Aby dobrze zrozumieć przypowieści Jezusa, warto utożsamiać się z
ich bohaterami, stawiać siebie na ich miejscu. W przypowieści mówiącej o
relacji "pan - sługa" (Łk 17,7-10) mamy wybór, kto dla kogo
będzie sługą: czy my dla Boga, czy Bóg dla nas? Odpowiedź na to pytanie
znajdziemy, analizując naszą modlitwę. Czy najpierw wychwalamy Boga i
oddajemy Mu cześć, a potem dopiero prosimy o to, co nam potrzebne? Czy
może odwrotnie - przedstawiamy długą listę życzeń, a na uwielbienie
brakuje już czasu?
13 listopada 2017 r. - Poniedziałek XXXII Tygodnia Zwykłego
Kiedy Jezus stanowczo przestrzega, byśmy nie byli powodem
zgorszenia "jednego z tych małych" (Łk 17,1-6),
warto postawić pytanie, kim są ci "mali". W pierwszej kolejności
na pewno chodzi o dzieci i młodzież,
dla których dorośli powinni być przykładem, a nie zgorszeniem. Na pewno
też chodzi o małych, to znaczy wszystkich ludzi
niezaradnych życiowo, biednych, głodnych, bezdomnych, bezrobotnych,
samotnych, smutnych. I wreszcie - co bardzo ważne - chodzi o ludzi
małych z powodu małej wiary. Trzeba zrobić
wszystko, co w naszej mocy, by nasz przykład życia wiarą nie był
zgorszeniem, lecz zbudowaniem. "Panie, przymnóż nam wiary."
12 listopada 2017 r. - XXXII Niedziela Zwykła
Według "Słownika języka polskiego" rozsądek to
"zdolność trafnego oceniania sytuacji i odpowiadającego
tej ocenie zachowania się", czyli mówiąc prościej - mądrość i konsekwencja
w codziennym życiu. Właśnie tego zabrakło pięciu
bohaterkom przypowieści Jezusa o pannach
roztropnych i nierozsądnych (Mt 25,1-13). Warto swoją relację z
Bogiem, Jego miejsce w naszym życiu kształtować mądrze, a potem
konsekwentnie trwać przy dokonanym wyborze. W przeciwnym razie narażamy
się na słowa: "Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was". A lepiej
chyba usłyszeć: "Oto pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie".
|
|
