© ks. Ireneusz Węgrzyn
 

 

17 września 2022 r. - Sobota XXIV Tygodnia Zwykłego
Nawet najbardziej dorodne ziarno nie urośnie, jeśli nie znajdzie się w rękach siewcy, który rzuci je w żyzną ziemię. Nawet najżyźniejsza ziemia nie wyda plonu, jeśli zabraknie ziaren i siewcy. Nawet najbardziej wprawny siewca będzie bezsilny bez ziemi i ziaren. Ziarna, ziemia i siewca wzajemnie się potrzebują (Łk 8,4-15). Podobnie jest z nami, Bogiem i ludźmi. Bez siebie niewiele znaczymy, razem możemy wszystko.

16 września 2022 r. - Piątek XXIV Tygodnia Zwykłego
Jezus głosił Ewangelię, czyli Dobrą Nowinę (Łk 8,1-3). Co w nauce Jezusa jest dla nas dobrą wiadomością? Na przykład to, że jest przy Nim miejsce dla takich ludzi, których wszyscy najchętniej pozbyliby się na zawsze, dla ludzi kiedyś opętanych przez zło, ale cudownie uwolnionych spod władzy złego ducha przez miłość Bożą. Nawet dla Judasza, o którym Jezus wiedział, że będzie zdrajcą, a mimo to trzymał go przy sobie. Miłość Boża jest niezwykle zaskakująca.

15 września 2022 r. - Czwartek - Wspomnienie NMP Bolesnej
Co takiego jest w Maryi, że tak wielu ludzi kocha Ją i Jej ufa? Może to, że jest Matką Bolesną, że Jej życie było naznaczone cierpieniem, podobnie jak nasze. Że cierpiąc pod krzyżem Syna, wytrwała, gdy inni stchórzyli (J 19,25-27). Że Jej opieka łagodzi każdy nasz ból. Matko Bolesna, dobrze, że jesteś.

14 września 2022 r. - Środa - Święto Podwyższenia Krzyża Świętego
Prawdopodobnie we wszystkich kościołach na świecie i we wszystkich domach chrześcijańskich krzyż jest wystawiony bądź powieszony powyżej naszych głów. Dlaczego? Chyba po to, by nic nam nie przesłoniło widoku Jezusa ukrzyżowanego, a zwłaszcza Jego szeroko rozpostartych rąk. Ten gest rozłożonych rąk to zaproszenie, by do Jezusa przyjść, po dziecięcemu przytulić się, wyznać Mu swoje zaufanie. Bo w Jezusie i Jego krzyżu jest nasze zbawienie, nasza nadzieja, nasz ratunek. "Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,13-17).

13 września 2022 r. - Wtorek XXIV Tygodnia Zwykłego
Według map Google z Kafarnaum do Nain w linii prostej są 34 kilometry. Podziwu godne są tłumy ludzi, które podjęły trud wędrówki za Jezusem, by słuchać Go i wiedzieć wielkie Jego dzieła, na przykład cudowne wskrzeszenie syna wdowy (Łk 7,11-17), co zaowocowało powszechnym uwielbieniem: "Wielki prorok powstał wśród nas i Bóg nawiedził lud swój". Obyśmy i my mieli taki nieustający zapał poszukiwania Jezusa i przenikającą nas fascynację Jego osobą.

12 września 2022 r. - Poniedziałek XXIV Tygodnia Zwykłego
Starszyzna żydowska prosiła Jezusa o wysłuchanie prośby setnika, gdyż: "Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył, miłuje bowiem nasz naród i sam zbudował nam synagogę" (Łk 7,1-10). Te argumenty nie zrobiły na Jezusie wrażenia, w przeciwieństwie do postawy samego setnika, który z wielką pokorą prosił Jezusa o łaskę: "Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój". My też czasem próbujemy "przekupić" Boga swoimi zasługami, a w Jego oczach największą zasługą jest pokorna, dziecięca ufność.

11 września 2022 r. - XXIV Niedziela Zwykła
Szemranie to krytykowanie kogoś za jego plecami. Faryzeusze i uczeni w Piśmie szemrali przeciwko Jezusowi, wytykając Mu, że jest miłosierny dla grzeszników (Łk 15,1-32). W odpowiedzi Jezus przekazał im trzy przypowieści: o zaginionej owcy, o zgubionej drachmie i chyba najpiękniejszą ze wszystkich - o synu marnotrawnym. Nam też się niestety zdarza szemrać. O ile jeszcze szemrzemy przeciwko złym czynom ludzi, da się to jakoś wytłumaczyć i usprawiedliwić. Ale często szemrzemy po faryzejsku - oburzając się ludzką dobrocią. Dlaczego? Prawdopodobnie z pychy i zazdrości, że są ludzi lepsi od nas. I z lenistwa, bo nie podejmujemy wysiłku własnego doskonalenia. Jezus obiecuje, że potrafiąc cieszyć się z ludzkiego dobra, staniemy się podobni do aniołów Bożych.