|
17 września
2022 r. - Sobota XXIV Tygodnia Zwykłego
Nawet najbardziej dorodne ziarno nie urośnie, jeśli nie znajdzie
się w rękach siewcy, który rzuci je w żyzną
ziemię. Nawet najżyźniejsza ziemia nie wyda plonu, jeśli zabraknie
ziaren i siewcy. Nawet najbardziej wprawny siewca będzie bezsilny bez
ziemi i ziaren. Ziarna, ziemia i siewca wzajemnie się potrzebują (Łk 8,4-15).
Podobnie jest z nami, Bogiem i ludźmi. Bez siebie niewiele znaczymy,
razem możemy wszystko.
16 września
2022 r. - Piątek XXIV Tygodnia Zwykłego
Jezus głosił Ewangelię, czyli Dobrą Nowinę (Łk 8,1-3).
Co w nauce Jezusa jest dla nas dobrą wiadomością? Na przykład to, że
jest przy Nim miejsce dla takich ludzi, których wszyscy najchętniej
pozbyliby się na zawsze, dla ludzi kiedyś opętanych przez zło, ale
cudownie uwolnionych spod władzy złego ducha przez miłość Bożą. Nawet
dla Judasza, o którym Jezus wiedział, że będzie zdrajcą, a mimo to
trzymał go przy sobie. Miłość Boża jest niezwykle zaskakująca.
15 września 2022 r. - Czwartek - Wspomnienie NMP
Bolesnej
Co takiego jest w Maryi, że tak wielu ludzi kocha Ją i
Jej ufa? Może to, że jest Matką Bolesną, że Jej życie było naznaczone
cierpieniem, podobnie jak nasze. Że cierpiąc pod krzyżem Syna, wytrwała,
gdy inni stchórzyli (J 19,25-27). Że Jej opieka łagodzi każdy
nasz ból. Matko Bolesna, dobrze, że jesteś.
14 września
2022 r. - Środa - Święto Podwyższenia Krzyża Świętego
Prawdopodobnie we wszystkich kościołach na świecie i we
wszystkich domach chrześcijańskich krzyż jest wystawiony bądź powieszony
powyżej naszych głów. Dlaczego? Chyba po to, by nic nam nie przesłoniło
widoku Jezusa ukrzyżowanego, a zwłaszcza Jego szeroko rozpostartych rąk.
Ten gest rozłożonych rąk to zaproszenie, by do Jezusa przyjść, po
dziecięcemu przytulić się, wyznać Mu swoje zaufanie. Bo w Jezusie i Jego
krzyżu jest nasze zbawienie, nasza nadzieja, nasz ratunek. "Tak Bóg
umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego
wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,13-17).
13 września
2022 r. - Wtorek XXIV Tygodnia Zwykłego
Według map Google z Kafarnaum do Nain w linii prostej są 34
kilometry. Podziwu godne są tłumy ludzi, które podjęły trud wędrówki za
Jezusem, by słuchać Go i wiedzieć wielkie Jego dzieła, na przykład
cudowne wskrzeszenie syna wdowy (Łk 7,11-17),
co zaowocowało powszechnym uwielbieniem: "Wielki prorok powstał wśród
nas i Bóg nawiedził lud swój". Obyśmy i my mieli taki nieustający
zapał poszukiwania Jezusa i przenikającą nas fascynację Jego osobą.
12 września 2022 r. - Poniedziałek XXIV Tygodnia Zwykłego
Starszyzna żydowska prosiła Jezusa o wysłuchanie prośby setnika,
gdyż: "Godzien jest, żebyś mu to wyświadczył, miłuje bowiem nasz
naród i sam zbudował nam synagogę" (Łk 7,1-10).
Te argumenty nie zrobiły na Jezusie wrażenia, w
przeciwieństwie do postawy samego setnika, który z wielką
pokorą prosił Jezusa o łaskę: "Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł
pod dach mój". My też czasem próbujemy
"przekupić" Boga swoimi zasługami, a w Jego oczach największą zasługą
jest pokorna, dziecięca ufność.
11 września 2022 r. - XXIV Niedziela Zwykła
Szemranie to krytykowanie kogoś za jego plecami. Faryzeusze i
uczeni w Piśmie szemrali przeciwko Jezusowi, wytykając Mu, że jest
miłosierny dla grzeszników (Łk 15,1-32).
W odpowiedzi Jezus przekazał im trzy przypowieści: o zaginionej owcy, o
zgubionej drachmie i chyba najpiękniejszą ze wszystkich - o synu
marnotrawnym. Nam też się niestety zdarza szemrać. O ile jeszcze
szemrzemy przeciwko złym czynom ludzi, da się to jakoś wytłumaczyć i
usprawiedliwić. Ale często szemrzemy po faryzejsku - oburzając się
ludzką dobrocią. Dlaczego? Prawdopodobnie z pychy
i zazdrości, że są ludzi lepsi od nas. I z lenistwa, bo nie podejmujemy
wysiłku własnego doskonalenia. Jezus obiecuje, że potrafiąc cieszyć się
z ludzkiego dobra, staniemy się podobni do aniołów Bożych.
|
|
