© ks. Ireneusz Węgrzyn
 

W cyklu spotkań od września 2016 r. do czerwca 2017 r. zapoznajemy się z uczynkami miłosierdzia względem duszy i ciała

Zamieszczone niżej teksty to tylko skrót katechez wygłoszonych w kościele podczas spotkań formacyjnych. Spotkania odbywają się w łódzkiej Parafii Św. Rodziny w każdą I sobotę miesiąca o godzinie 7.00.

6 maja 2017 r. - Spotkanie formacyjne Żeńskiej Żywej Róży

1) Urazy chętnie darować.

• Bardzo ważne zdanie wypowiedziane przez Jezusa, przez biblistów zatytułowane "Złotą zasadą postępowania", brzmi: "Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie!" (Mt 7,12). Jeśli potrzebujemy przebaczenia od Boga i ludzi (a wszyscy bez wyjątku potrzebujemy), to sami musimy być gotowi do darowania win.

• Warto zwrócić uwagę na słowo "chętnie". Wybaczenie nie powinno być poprzedzone długim oczekiwaniem i bezlitosną pokutą za grzechy. Trzeba wybaczać chętnie i szybko. Jak Bóg, który "hojny jest w przebaczaniu" (Iz 55,7).

• Warto też zwrócić uwagę na słowo "darować". Przebaczenie ma być darem, nie zapłatą. Trzeba być wielkodusznym, łaskawym, bezinteresownym.

2) Chorych nawiedzać.

• Nie ma na świecie ani jednego człowieka, który nie miałby w swoim otoczeniu kogoś chorego, wymagającego opieki. Czasem niestety zamykamy oczy, by nie widzieć ludzi w potrzebie, bo tak jest wygodniej. Trzeba jednak pamiętać, że każda chwila poświęcona choremu jest czasem oddanym samemu Bogu.

• Na pewno trzeba pamiętać o chorych z grona rodziny, ale ważni są też przyjaciele, sąsiedzi, współpracownicy. Warto też być wolontariuszem parafii, Caritas, PCK, hospicjum itp.

• Opłaca się okazywać cierpliwą troskę chorym rodzicom, współmałżonkom, gdyż często po ich śmierci jest wielkim wyrzutem sumienia każdy brak czasu, każde złe słowo, każda niecierpliwość.

• Opłaca się także troszczyć o starsze pokolenie, bo w ten sposób dajemy dobry przykład młodym, i dzięki temu zapewniamy sobie spokojną starość.

1 kwietnia 2017 r. - Spotkanie formacyjne Żeńskiej Żywej Róży

1) Krzywdy cierpliwie znosić.

• W czasach Jezusa obowiązywała zasada sprawiedliwej odpłaty: "Oko za oko, ząb za ząb", która mówiła, że kara nie może być większa od winy. Jezus jednak swoim uczniom podniósł poprzeczkę wyżej - nakazał miłować nieprzyjaciół i modlić się za tych, którzy nas prześladują (Mt 5,44).

• Doświadczenie życiowe uczy, że dużo więcej dobra można osiągnąć cierpliwością, pokorą, łagodnością i wybaczeniem. Warto przypomnieć sobie sytuację, gdy w jakiejś miejscowości nie chciano przyjąć Jezusa, a gorliwi uczniowie zaproponowali modlitwę o karzący ogień z nieba na mieszkańców, co spotkało się z surowym sprzeciwem Jezusa (Łk 9,51-56).

2) Więźniów pocieszać.

• W pierwszej kolejności trzeba pomyśleć o samych sobie - my wszyscy jesteśmy więźniami, niewolnikami grzechu. Bóg daje nam pocieszenie poprzez sakrament pokuty, daje nadzieję, że z pomocą Jego łaski kiedyś nadejdzie dzień wyzwolenia. Nie wolno tracić wiary w Boże miłosierdzie.

• Warto też pomyśleć o ludziach zniewolonych, zwłaszcza przez nałogi - narkotyki, alkohol, nikotynę, leki, hazard, pracę. Warta podjęcia jest refleksja nad naszym uzależnieniem od telewizji i nad podatnością na manipulację przez media naszymi poglądami.

• Ważna jest pomoc ludziom uwięzionym np. przez chorobę, przykutym do łóżka, samotnym, upośledzonym, niepełnosprawnym. Trzeba pamiętać o obietnicy danej przez Jezusa wszystkim pomagającym "jednemu z tych najmniejszych".

4 marca 2017 r. - Spotkanie formacyjne Żeńskiej Żywej Róży

1) Strapionych pocieszać.

• Zdarzyło się, że gdy Jezus po raz pierwszy powiedział swoim uczniom o zbliżającej się męce i śmierci krzyżowej, ci nawet na to nie zwrócili uwagi, bo posprzeczali się o pierwszeństwo (Mk 9,31-34). Później, gdy Jezus modlił się w Ogrójcu i prosił o czuwanie razem z Nim, apostołowie zasnęli. Gdy Jezus umierał, pod krzyżem pozostał tylko najmłodszy z apostołów - Jan, Maryja i kilka kobiet. Ważne jest to, byśmy byli pocieszeniem dla Jezusa.

• Jeśli brakuje nam motywacji albo cierpliwości, by wysłuchać kogoś strapionego, warto spojrzeć w jego oczy i dostrzec tam samego Jezusa, który mówi: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25,40).

2) Podróżnych w dom przyjąć.

• W Ewangelii można znaleźć stwierdzenia mówiące o bezdomności Jezusa - "Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć" (Mt 8,20).

• Domem człowieka jest jego serce. Trzeba pracować nad tym, by to serce zawsze było otwarte dla wszystkich. których na co dzień spotykamy.

• Ważna jest też gościnność, gotowość nakarmienia i przenocowania osób, które tego potrzebują. Nie jest to łatwe, zwłaszcza gdy proszą nas o pomoc osoby nieznane, potencjalnie niebezpieczne.

4 lutego 2017 r. - Spotkanie formacyjne Żeńskiej Żywej Róży

1) Wątpiącym dobrze radzić.

• Wobec ludzi, którzy zwątpili w sens życia - Trzeba być przy nich z dobrym słowem, pomocą, albo nawet z milczącą obecnością. Trzeba płakać z płaczącymi i śmiać się ze śmiejącymi.

• Wobec wątpiących w wierze - Trzeba być wyrozumiałym, bo słaba wiara nie zawsze wynika ze złej woli człowieka, ale może być spowodowana wychowaniem w słabo wierzącej rodzinie, chorobą, problemami życiowymi. Trzeba też dużo rozmawiać, tłumaczyć - zawsze cierpliwie i delikatnie. Ważna też jest modlitwa za wątpiących o światło Ducha Świętego.

2) Nagich przyodziać.

• Bardzo ważna jest troska o ubogich, ale nie tylko o ich ciało, lecz także o duszę. Dlatego ofiarowanie im pomocy materialnej zawsze musi iść w parze z poszanowaniem ich godności. Na przykład nie wolno przekazywać dla ubogich ubrań dziurawych, brudnych i śmierdzących (doświadczenie parafialnego punktu charytatywnego potwierdza, że to się niestety zdarza).

• Ważne jest też, by w procesie wychowawczym młodego pokolenia zwracać uwagę na szacunek dla ludzkiego ciała (kwestia pornografii, prostytucji itp.).

7 stycznia 2017 r. - Spotkanie formacyjne Żeńskiej Żywej Róży

1) Nieumiejętnych pouczać.

• Pouczać trzeba w pierwszej kolejności siebie samych. Nie powinno się wykazywać ludziom ich słabości, jeśli się ich u siebie nie dostrzega. Warto przypomnieć sobie naukę Jezusa o drzazdze i belce.

• Nie lubimy być pouczani, bo to kojarzy się z poczuciem niższości. Dlatego pouczając nieumiejętnych, trzeba zawsze szanować ich godność. Motywacją pouczania zawsze musi być miłość. Bo miłość każe szukać dobra i szczęścia drugiego człowieka, i tylko takie pouczanie nie umniejsza godności pouczanego.

• Warto modlić się do Ducha Świętego o dary rady i umiejętności, by tak pouczać innych, aby było to skuteczne i korzystne zarówno dla pouczanych, jak i dla pouczających.

2) Spragnionych napoić.

• Słowo Jezusa wypowiedziane z krzyża "Pragnę" warto usłyszeć jako skierowane bezpośrednio do każdego z nas. To mojego serca, moich rąk, moich ust Jezus pragnie. Jeśli ja Mu odmówię, nikt mnie nie zastąpi.

• Warto zwrócić uwagę na rolę wody święconej w naszej pobożności. W dawniejszych czasach w wielu domach przy drzwiach wejściowych była mała kropielniczka, by wychodząc z domu przeżegnać się wodą święconą.

3 grudnia 2016 r. - Nie było katechezy

5 listopada 2016 r. - Spotkanie formacyjne Żeńskiej Żywej Róży

1) Modlić się za żywych i umarłych.

• Modlitwa za zmarłych, zwłaszcza msza święta, jest najcenniejszym darem, jaki możemy im ofiarować. Wartość modlitwy wstawienniczej wynika z wielkoduszności, a to podoba się Bogu najbardziej.

• Wartość ma modlitwa indywidualna i wspólnotowa, np. rodzinna, ale też inne formy modlitwy - odpusty, posty, nawiedzenie cmentarza, uczucia.

• Warto też modlić się za ludzi przeżywających żałobę, gdyż w ich trudnej sytuacji często pomóc może tylko Bóg.

• Ważne jest też, by modlić się za tych, którzy się nie modlą.

2) Umarłych pogrzebać.

• Ciało to nie tylko opakowanie dla duszy. Ciało jest świątynią Ducha Świętego. Dlatego należy je godnie pochować.

• Kościół preferuje tradycyjne formy pochówku (ciało w trumnie), ale też zgadza się na kremację. Jednak miejscem pochowania prochów ludzkich musi być zawsze cmentarz. Nie ma zgody Kościoła na przechowywanie prochów w domu lub rozsypywanie np. nad morzem.

1 października 2016 r. - Spotkanie formacyjne Żeńskiej Żywej Róży

1) Grzeszących upominać.

• Upominanie zawsze trzeba zacząć od siebie samego, bo też jesteśmy grzesznikami potrzebującymi nawrócenia.

• Potępiamy zło, ale nigdy człowieka, który je czyni.

• Szanujemy zawsze godność człowieka, więc upomnienie nie może polegać na poniżaniu grzesznika, np. przez wywlekanie na forum publiczne ludzkich słabości.

• Jezus dał dobrą radę, jak upominać grzesznika: najpierw w cztery oczy, potem przy kilku dyskretnych świadkach, a dopiero w ostateczności przed wspólnotą.

2) Głodnych nakarmić.

• Warto interesować się formami pomocy biednym, jakie są organizowane w naszych społecznościach, np. w parafii.

• Parafia Świętej Rodziny prowadzi punkt charytatywny, świetlicę dla dzieci, organizuje finansowanie obiadów w szkołach, paczki żywnościowe na święta, wyprawki szkolne dla dzieci.

• Warto zwrócić uwagę w naszych domach na szacunek dla żywności, unikać wyrzucania jej, w przemyślany sposób robić zakupy.

• Warto też pamiętać o słowach Jezusa, że "nie samym chlebem żyje człowiek" i zadbać także o zaspokojenie głodu duchowego.

3 września 2016 r. - Spotkanie formacyjne Żeńskiej Żywej Róży

1) Katechizm Kościoła Katolickiego o uczynkach miłosierdzia:

• Uczynkami miłosierdzia są dzieła miłości, poprzez które pomagamy bliźnim w potrzebach ciała i duszy.

2) Cele uczynków miłosierdzia wg papieża Franciszka:

• Naśladowanie Boga ("... jak Ojciec wasz jest miłosierny").

• Pomaganie samemu Chrystusowi ("Cokolwiek uczyniliście...").

• Zadośćuczynienie za grzechy ("... albowiem oni miłosierdzia dostąpią").

• Obudzenie sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa.

• Coraz głębsze wejście w serce Ewangelii.

• Sprawdzian prawdziwości chrześcijaństwa.

3) Dlaczego dusza i ciało?

• Całościowe spojrzenie na istotę człowieka. Nie można sprowadzić człowieka wyłącznie do duszy lub ciała. Człowiek to jedno i drugie, więc trzeba być miłosiernym i dla duszy, i dla ciała.