|
20 stycznia 2024 r. - Sobota II
Tygodnia Okresu Zwykłego
Skoro o Jezusie "mówiono, że odszedł od zmysłów" (Mk 3,20-21),
to i my nie możemy się dziwić, że uważają nas za dziwaków i szaleńców.
Że mówią na nas "dewoty", "mohery", "klechy",
"pingwiny", "katole". Z Jezusem i dla Jezusa warto być
szaleńcem.
19 stycznia 2024 r. - Piątek II
Tygodnia Okresu Zwykłego
"Jezus wszedł na górę i przywołał do siebie (...) Szymona,
Jakuba, Jana, Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba,
Tadeusza, Szymona i Judasza" (Mk 3,13-19).
Każdego z nas Jezus wzywa do pójścia za Nim w
górę. Niechby to był tylko jeden krok dziennie, ale konsekwentnie. A
jeśli już zdarza się nam czasem zmienić kierunek, to za każdy krok w dół
- dwa kroki w górę.
18 stycznia 2024 r. - Czwartek II
Tygodnia Okresu Zwykłego
Wokół Jezusa gromadziły się wielkie tłumy. Przychodziło do Niego
bardzo wielu ludzi "z Galilei, z Judei, z
Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu" (Mk 3,7-12).
W pierwszym dniu Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan trzeba sobie
przypomnieć, że Jezus przyszedł do wszystkich. Nikt nie ma prawa
powiedzieć, że Jezus jest jego i tylko jego własnością. Że Jezus kocha
tylko katolików, albo tylko prawosławnych, albo tylko protestantów. Albo
że kocha tylko wierzących, a ateistów już nie.
17 stycznia 2024 r. - Środa II
Tygodnia Okresu Zwykłego
Wydarzenie, o którym opowiada święty Marek, miało miejsce na
początku publicznej działalności Jezusa, czyli w czasie, w którym Jezus
nie chciał rozgłosu, wręcz przeciwnie - prosił swoich wyznawców o
dyskrecję. Logiczne więc było, że wiedząc o śledzących Go faryzeuszach,
powinien powstrzymać się od czynienia cudów. A jednak chęć pomocy
człowiekowi choremu była większa niż ludzkie kalkulacje. Dlatego mimo
szabatu "spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu
zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!» i ręka
jego stała się znów zdrowa" (Mk 3,1-6).
16 stycznia 2024 r. - Wtorek II
Tygodnia Okresu Zwykłego
W jaki sposób możemy przenieść w naszą codzienność naukę Jezusa o
szabacie (Mk 2,23-28)? To nie
szabat jest celem, celem jest nasze uświęcenie i zbudowanie Królestwa
Bożego. Tak samo celem nie są modlitwy, posty, adoracje, sakramenty.
Gdyby ktoś odmawiał wszystkie dostępne modlitwy i uczestniczył we
wszelkich możliwych nabożeństwach, a nie stawał się przez to świętym, to
jego praktyki pobożne nie miałyby najmniejszego sensu. "Gdybym też
miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry
przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym" (1Kor 13,2).
15 stycznia 2024 r. - Poniedziałek II
Tygodnia Okresu Zwykłego
"Przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w
ów dzień, będą pościć" (Mk 2,18-22).
Najważniejszą motywacją do podejmowania praktyki postu jest nieobecność
Jezusa w naszym życiu. Jeśli czujemy, że tej życiodajnej obecności nam
brakuje, że rozmijamy się z dobrem, prawdą i miłością,
że zło zaczyna w nas dominować, to najskuteczniejszym lekarstwem będzie
pokutny post. I jeśli czujemy niemoc i brak sił w
pokonywaniu zła wokół siebie, to też pokutny post będzie dla nas
ratunkiem.
14 stycznia 2024 r. - II Niedziela Zwykła
Zmiana imienia "Szymon" na "Piotr" (J 1,35-42)
była dla świętego Piotra najmniejszą ze zmian, jakie go czekały po
podjęciu decyzji o pójściu za Jezusem. Musiał zostawić swoją rodzinę i
pracę. Musiał zastawić swoje dotychczasowe zwyczaje i przyzwyczajenia.
Musiał wyjść ze swego w miarę spokojnego i poukładanego świata, i pójść
w nieznane za Mesjaszem - Chrystusem. Wtedy jeszcze tego nie wiedział,
ale pierwsza decyzja zaprowadziła go do Rzymu, gdzie - jak Jezus -
został ukrzyżowany. Czy było warto? Czy warto zostawiać swoje życie i
iść za Jezusem? Na to pytanie każdy sam musi znaleźć odpowiedź. Ja mogę
powiedzieć, że tak.
|
|
