|
7 września 2024 r. - Sobota XXII
Tygodnia Okresu Zwykłego
Co jest większym dobrem: wykruszyć ziarna z
kłosów i zaspokoić głód w szabat, czy paść z głodu i zmęczenia,
ale wypełnić Prawo (Łk 6,1-5)? Co
jest większym dobrem: biec do kościoła w niedzielę bez rozglądania się
na boki, czy pomóc potrzebującemu człowiekowi za cenę spóźnienia lub
nawet opuszczenia mszy świętej? Co jest większym dobrem: zachować post
piątkowy i w sobotę wyrzucić nieświeże jedzenie, czy złamać post, ale
uszanować pożywienie? Na te i podobne pytania trzeba szukać odpowiedzi
we własnym sumieniu. Ale ważne, by było to sumienie prawe, czyli takie,
które Boga stawia na pierwszym miejscu jako najwyższe kryterium
oceniania - "Syn Człowieczy jest Panem szabatu".
6 września 2024 r. - Piątek XXII
Tygodnia Okresu Zwykłego
Gdy w piątek słyszymy słowa Jezusa, że
"przyjdzie czas, a wtedy będą pościć " (Łk 5,33-39),
to warto postawić sobie pytanie o jakość naszego piątkowego poszczenia,
także do postu odnosząc wczorajsze zaproszenie Jezusa: "Wypłyń na
głębię". Głęboki post to taki, w którym nie chodzi tylko o
niejedzenie pewnych potraw, ale taki, który jest ofiarą składaną Bogu z
własnego wyrzeczenia przyjemności. Zwłaszcza w intencji jakiejś sprawy,
w której odczuwamy bezsilność, w której tylko Bóg może pomóc.
5 września 2024 r. - Czwartek XXII
Tygodnia Okresu Zwykłego
Pierwszy czwartek miesiąca to taki dzień, w
którym swoją uwagę szczególnie mocno koncentrujemy na sakramencie
eucharystii. Uczestniczymy we mszy świętej, przyjmujemy Komunię,
adorujemy Najświętszy Sakrament. Warto w tym dniu usłyszeć skierowane do
Szymona polecenie Jezusa: "Wypłyń na głębię" (Łk 5,1-11)
i odnieść je do siebie jako zaproszenie do coraz głębszego i pełniejszego
korzystania z eucharystycznej obecności Jezusa.
4 września 2024 r. - Środa XXII
Tygodnia Okresu Zwykłego
Czytając opisy cudów zdziałanych przez Jezusa,
nawet tych dotyczących wyłącznie materialnej sfery życia, możemy
wyciągać wnioski odnośnie naszej duchowości. Gdy na przykład czytamy o gorączce,
która "trawiła teściową Szymona" i o tym, że Jezus "rozkazał
gorączce i opuściła ją" (Łk 4,38-44), możemy
pomyśleć o gorączce trawiącej nasze wnętrza. O niezliczonych
zmartwieniach dotyczących codziennej egzystencji, o lęku przed jutrem,
przed chorobą lub wojną, o złości na zawodzących
nas najbliższych, o skłóceniu wewnątrz wspólnoty narodowej i kościelnej.
Oby Jezus wszelką naszą gorączkę jak najszybciej usunął.
3 września 2024 r. - Wtorek XXII
Tygodnia Okresu Zwykłego
To niezwykłe, że nawet w ludziach opętanych
Jezus widział biedne dzieci Boże, które zły duch pozbawił wolności (Łk 4,31-37).
Wszyscy się od nich odwracali, może z lęku, by zło nie przeszło na nich,
może z pogardy lub obrzydzenia. A Jezus szedł do nich i niósł im
wyzwolenie. Służył najmniejszym i odrzuconym.
Podobnie najmniejszym służył papież Grzegorz Wielki, patron dnia 3 września
i jednocześnie chrzcielny patron ks. kardynała
Grzegorza Rysia. To właśnie od Grzegorza Wielkiego papieży nazywa się "servus
servorum Dei" - "sługa sług Bożych". Nie ma innego źródła wielkości jak
postawa służby wobec najmniejszych.
2 września 2024 r. - Poniedziałek XXII
Tygodnia Okresu Zwykłego
Słowa Izajasza, zacytowane przez Jezusa w
synagodze w Nazarecie, brzmiące: "Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ Mnie namaścił" (Łk 4,16-30) odnoszą
się oczywiście do Jezusa, Mesjasza i Syna Bożego. Ale możemy też
spróbować je odczytać w odniesieniu do siebie. Bo my też jesteśmy
namaszczeni, najpierw w czasie chrztu, potem bierzmowania, a niektórzy
również podczas święceń kapłańskich lub podczas ciężkiej choroby.
Namaszczenie jest znakiem wybrania i powierzenia
ważnej misji do spełnienia. Trzeba być posłusznym Duchowi Pańskiemu,
który nas namaścił.
1 września 2024 r. - XXII Niedziela Zwykła
Pierwszy dzień września - oprócz rocznicy
wybuchu wojny - kojarzy się z początkiem nowego roku szkolnego,
zwłaszcza dzieciom, młodzieży, ich rodzicom, nauczycielom, wychowawcom i katechetom.
Dlatego z fragmentu Ewangelii czytanego w tym dniu podczas liturgii
warto wyłowić ważną myśl. Jezus, wymieniając cały szereg ciężkich
grzechów rodzących się w ludzkim sercu, na początku wymienia złe myśli,
a na końcu głupotę (Mk 7,1-8.14-15.21-23).
Po to właśnie chodzi się do szkoły przez tyle lat, by nauczyć się
myśleć, i to dobrze myśleć, by nie być głupim. Warto zadbać o to, by
dobre myślenie i unikanie głupoty dotyczyły również naszej wiary i
wszelkich relacji z Bogiem i ludźmi. I by trwało
to nie tylko w czasie szkolnej edukacji.
|
|
