|
9 listopada 2024 r. - Sobota - Rocznica
poświęcenia Bazyliki Laterańskiej
W ewangelicznym opisie wypędzenia przez Jezusa
przekupniów ze świątyni (J 2,13-22)
pada słowo "gorliwość". Etymologicznie to słowo pochodzi od
"gorzeć" czyli "palić się". Gorliwy to taki człowiek, w
którym płonie Boży ogień. To człowiek, który nieustannie dba o
podsycanie ognia, by nie zgasł. To człowiek, który innych zapala Bożym
ogniem, który pamięta o pragnieniu Jezusa: "Przyszedłem rzucić ogień
na ziemię i jakże pragnę, żeby on już zapłonął" (Łk 12,49).
8 listopada 2024 r. - Piątek XXXI
Tygodnia Okresu
Zwykłego
Przypowieść o nieuczciwym rządcy Jezus
zakończył słowami: "Synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach
z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości"
(Łk 16,1-8). Nie da się tego oczywiście
policzyć, ale ciekawe byłoby porównanie ilości świeczek zapalonych na
grobach 1 listopada z ilością odmówionych w tym
dniu modlitw za zmarłych. Nie negując sensu stawiania świec i kwiatów na
grobach, warto jednak umieć wybierać to, co ważniejsze. Wybierać, czy
jesteśmy synami świata czy synami światłości. Wybierać, czy zmarli dla
nas to tylko prochy w grobie, czy nieśmiertelne dusze wędrujące do
nieba.
7 listopada 2024 r. - Czwartek XXXI
Tygodnia Okresu
Zwykłego
W nauce Jezusa owczarnia jest obrazem
wspólnoty - rodzinnej, sąsiedzkiej, przyjacielskiej, narodowej,
religijnej. Jeśli jakaś owca z tej owczarni zagubi się, trzeba jej
poszukiwać aż do skutku
(Łk 15,1-10). Nie można jej spisać na
straty, ani tym bardziej potępić ku przestrodze dla pozostałych. W
naszej trosce o zmarłych bardzo ważne są więzi rodzinne i
przyjacielskie, które nas łączyły. Trzeba je pielęgnować przez na
przykład wspomnienia, opowiadanie młodemu pokoleniu historii rodzinnych,
oglądanie albumów z fotografiami przodków, tworzenie z dziećmi (wnukami)
drzewa genealogicznego. Może warto też zapisywać swoje własne
wspomnienia, by pozostawić po sobie świadectwo życia i wartości, które
wyznawaliśmy.
6 listopada 2024 r. - Środa XXXI
Tygodnia Okresu
Zwykłego
Bardzo trudna jest nauka Jezusa, gdy mówi:
"Nikt z was, jeśli nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada,
nie może być moim uczniem" (Łk 14,25-33).
Chyba najbardziej chodzi o to, byśmy umieli się wyrzekać samych siebie,
swoich grzechów, zwłaszcza tych, które są niezwykle mocno w nas
wrośnięte, jak chwast wkorzenione w duszę. Właśnie takie ekstremalne
zerwanie z grzechem, wykluczenie przywiązania do
grzechu, nawet lekkiego, jest warunkiem odpustu zupełnego, który w Oktawie
Wszystkich Świętych możemy ofiarować codziennie za jednego zmarłego i w
ten sposób pomóc jego duszy w osiągnięciu nieba.
5 listopada 2024 r. - Wtorek XXXI
Tygodnia Okresu
Zwykłego
Czasem tak jest, że ludzie odcinają się od
bliskiego kontaktu z Bogiem, argumentując to nadmiarem spraw
spoczywających na ich głowie. Tak jak zaproszeni na ucztę, którzy
wymawiali się: "Kupiłem pole, muszę wyjść je obejrzeć; kupiłem
pięć par wołów i idę je wypróbować; poślubiłem żonę i dlatego
nie mogę przyjść" (Łk 14,15-24).
Czy nie ma dla nich ratunku, gdy zakończą życie, trwając w oddaleniu od
Boga? Ratunkiem jesteśmy my, gdy modlimy się za tych, co się nie
modlili. Gdy karmimy się Słowem Bożym i Ciałem Chrystusa za tych, co
Boga unikali. Gdy pościmy za tych, co nigdy nie pościli. Gdy poświęcamy
czas Bogu za tych, co swego czasu Mu ciągle żałowali. Także gdy
naprawiamy wyrządzone przez naszych bliskich krzywdy, których oni nigdy
pokrzywdzonym nie wynagrodzili.
4 listopada 2024 r. - Poniedziałek XXXI
Tygodnia Okresu
Zwykłego
Jezus nigdy nie wymagał od uczniów czegoś,
czego wpierw nie wymagałby od siebie. Gdy więc On mówił, byśmy
zapraszali na ucztę "ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych" (Łk 14,12-14),
sam pierwszy zapraszał do Królestwa Bożego ludzi cierpiących z powodu
ubóstwa, ułomności i życiowego zagubienia. Boże
oczy kierują się zawsze na tych, którym w życiu jest ciężko -
materialnie i duchowo, a odwracają od pyszałków i chwalipiętów. Gdy w
Oktawie Wszystkich Świętych wspominamy swoich zmarłych, mamy świadomość,
że nie zawsze byli ideałami. Mieli oczywiście wiele zalet i wiele dobra
dla nas uczynili - i za to jesteśmy im dozgonnie wdzięczni. Ale mieli
też swoje większe i mniejsze wady, którymi nas czasem boleśnie dotknęli.
Trzeba umieć wybaczyć im z serca wszelkie ułomności.
3 listopada 2024 r. - XXXI Niedziela
Zwykła
Gdy kiedyś przyjdzie nam pożegnać się z tym
światem (nie z życiem, bo przecież dalej żyć będziemy), trzeba będzie
rozliczyć się z Panem Bogiem ze wszystkiego. Być może będzie to tylko
jedno pytanie: "Powiedz, co dla ciebie było najważniejsze". I
jeśli odpowiemy - oczywiście zgodnie z prawdą, bo
wtedy już nie da się kręcić: "Będziesz miłował Pana, Boga swego,
całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją
mocą; Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego", to
usłyszymy z Bożych ust: "Niedaleko jesteś od
Królestwa Bożego" (Mk 12,28-34).
|
|
