|
3 lutego 2024 r. - Sobota IV
Tygodnia Okresu Zwykłego
W wielu parafiach w tych dniach duszpasterze kończą wizyty kolędowe
w domach wiernych i po intensywnej pracy wybierają się na kilkudniowy
odpoczynek. Prawdopodobnie każdy z nich ma w uszach
słowa Jezusa:
"Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco" (Mk 6,30-34).
Trzeba jednak pamiętać, co się wydarzyło chwilę później - "Widziano
ich odpływających; wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze
wszystkich miast. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum, zlitował się
nad nimi i zaczął ich nauczać". Jeśli duszpasterz ma być naśladowcą
Jezusa, to musi zapomnieć, co to wolny czas.
2 lutego 2024 r. - Piątek - Święto
Ofiarowania Pańskiego
W każdy tekst biblijny warto wsłuchać się możliwie jak najgłębiej,
zwracając uwagę nie tylko na słowa wypowiadane przez Boga lub ludzi, ale
też na opisy dziejących się wydarzeń, osoby w nich występujące i relacje
między nimi. Trzeba też prosić Ducha Świętego o łaskę dostrzegania w czytanym
tekście rzeczy, które dotąd były przed nami ukryte. W scenie Ofiarowania
Pańskiego (Łk 2,22-40) warto zwrócić uwagę
na obecność w świątyni przedstawicieli trzech pokoleń. Było dziecko -
czterdziestodniowy Jezus. Byli młodzi małżonkowie rozpoczynający dorosłe
życie - Maryja i Józef. I byli tam staruszkowie - Symeon i Anna. A
wszystkich połączył w swoim domu Bóg. Jakby to było pięknie, gdyby
naszych kościołach wszyscy obecni z Boga czerpali umiejętność trwania w jedności
mimo różnic wieku, wykształcenia, zwyczajów, tradycji, zainteresowań,
światopoglądu.
1 lutego 2024 r. - Czwartek IV
Tygodnia Okresu Zwykłego
"Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch" (Mk 6,7-13).
Dlaczego po dwóch? Na pewno chodziło o bezpieczeństwo, na pewno też o
jakąś formę kontroli jednego nad drugim. Ale najbardziej chyba o to, że
ewangelizować można nie tylko słowem, ale i życiem, które we wspólnocie
jest szczególnie piękne. To, jak uczniowie odnoszą się do siebie
wzajemnie, często przemawia do ludzi głośniej i wyraźniej niż słowa.
"Bez wątpienia byłbym chrześcijaninem, gdyby chrześcijanie byli nimi 24
godziny na dobę" (Gandhi).
31 stycznia 2024 r. - Środa IV
Tygodnia Okresu Zwykłego
Fragment Ewangelii czytany podczas liturgii mszalnej nosi tytuł
"Jezus lekceważony w Nazarecie" (Mk 6,1-6).
Ludzie, którzy znali Jezusa z czasów Jego ukrytego życia, chcieli
widzieć w Nim wyłącznie "cieślę, syna Maryi, brata Jakuba, Józefa,
Judy i Szymona". Ich oczy były zamknięte na Jego mądrość i cuda
przez Niego czynione. Lekceważenie Boga to niedostrzeganie Jego
wielkości i miłości, odwracanie się od propozycji
Bożej przyjaźni. Przeciwieństwem lekceważenia jest przyznanie Bogu
pierwszego miejsca w życiu.
30 stycznia 2024 r. - Wtorek IV
Tygodnia Okresu Zwykłego
Jezus często uzdrawiał przez dotyk, kładąc swe ręce na chorych.
Bohaterka fragmentu Ewangelii, ciężko chora kobieta, obawiała się
jednak, że prawdopodobnie Jezus jej nie zauważy i nie okaże łaski.
Dlatego sama postanowiła Go dotknąć, a gdyby to miało okazać się
niemożliwe, to chociaż frędzli Jego płaszcza. I stał się wielki cud
(Mk 5,21-43). Warto pomyśleć, że w
sakramentach Bóg dotyka nas, a my Jego. W chrzcie - przez polanie wodą,
w bierzmowaniu - przez namaszczenie czoła olejem, w eucharystii - przez
dotyk Komunii, w spowiedzi - przez położenie rąk na głowie, w sakramencie
chorych - przez namaszczenie czoła i rąk, w kapłaństwie - przez
namaszczenie wnętrza dłoni, i w małżeństwie - przez związanie rąk stułą.
29 stycznia 2024 r. - Poniedziałek IV
Tygodnia Okresu Zwykłego
Na wydarzenie w kraju Gerazeńczyków (Mk 5,1-20)
patrzymy okiem ludzi żyjących w XXI wieku. Dlatego to normalne, że
szkoda nam dwóch tysięcy świń, które na rozkaz Jezusa potonęły w jeziorze.
Trzeba jednak pamiętać, że w czasach Jezusa świnie były uważane za
zwierzęta nieczyste i na równi z psami najmniej wartościowe. Posłanie
złych duchów w świnie było pokazaniem diabłu, gdzie jego miejsce. Że zło
nie ma dla człowieka żadnej wartości, i że szatan powinien bezpowrotnie
zniknąć z ludzkiego świata.
28 stycznia 2024 r. - IV Niedziela Zwykła
W synagodze w Kafarnaum Jezus "uczył jak ten, który ma
władzę" (Mk 1,21-28). Warto
postawić pytanie, czym jest ta Jego władza, by móc naśladować Go w
naszym sprawowaniu wszelkiej władzy nad ludźmi. W nauce Kościoła o
potrójnej misji Chrystusa obok misji kapłańskiej i prorockiej wymieniamy
misję królewską. Jezus jest Królem, czyli władcą, ale Jego władza nie
polega na siedzeniu na tronie, odbieraniu hołdów od poddanych i
decydowaniu, kto i co ma robić. On wielokrotnie uczył, że władza to
odpowiedzialność za poddanych, i że jest Królem, czyli Sługą gotowym
nawet pójść na krzyż, jeśli wymaga tego zbawienie ludzi. Takiego mamy
Władcę, który pochyla się, by umyć nogi uczniom, troszczy się o pokarm
dla głodnych tłumów, przebacza cudzołożnej kobiecie i zdradzającemu
Piotrowi, uwalnia zniewolonych przez złe duchy, nie ustaje w poszukiwaniu
zaginionych owiec. Tylko taki sposób sprawowania władzy nie psuje
człowieka.
|
|
